ستایش خدا
ستایش سزای کیهان خداییست که هر ذره از کمال صنعش خورشیدی است ساتر و
هر حرف بر راستی سخنش برهانی است قاطع،هر بقعه شاهد زیبای جمالش را حجله ای است
آراسته،هر ناحیه سر ودل آرای جلالش را روضه ای است پیراسته .
دعای من
29 فروردین 1393 توسط با اجازه خدا
خدایا مارااز آنانی قرار ده که پیشانیشان سجده گاه عظمت تو چشمانشان بی خواب خدمت تو اشک هایشان زبان خشیت تو قلب هایشان متعلق به محبت تو دلهایشان لرزان عظمت توست ای آنکه ماههای رخسار تو روشنایی راه وزیبایی نگاه عاشقان توست خدایا مرا چشمی ده که فقط گریان تو باشد وسینه ای که فقط سوزان تو خدایا خودت را معشوق ترین من قرار ده ومرا عاشق ترین خویش
خداشناسی
29 فروردین 1393 توسط با اجازه خدا
خداشناسی وگواهی میدهم که خدایی نیست جز خدای یگانه آغاز اوست که پیش ازاوچیزی نیست وپایان همه اوست که بی نهایت است پندارها برای اوصفتی نمی توانند فراهم آورند وعقل هاازدرک کیفیت او درمانده اند نه جزیی برای اومیتوان تصور کرد ونه تبعیض پذیراست ونه چشم ها وقلب ها می توانند اورابه درستی فرا گیرند.. نهج البلاغه 85
خدا یعنی
28 فروردین 1393 توسط با اجازه خدا
خدا یعنی خدا یعنی خدا یعنی که والشمس والضحها خدا یعنی که یک عالم ستاره اخدا یعنی که یک گل با اجازه خدا یعنی که برای خاطر گل دوباره چشمه ای از سنگ جوشید خدایعنی پرستوها قشنگند خدا یعنی که دریا هست آبی خدایعنی برای پرسش شب همیشه یک جواب آفتابی خدا یعنی همان موسیقی باد میان این همه آواز رنگی خدا یعنی سکوت قاصدکها خدا یعنی که ماهی ضرب در آب خدا یعنی که جمع بال وپرواز خدا یعنی زمین با لحظه هایش خدا یعنی سجود قطره بر خاک خدا یعنی تشهد های باران همان وقتی که گل را آب میداد خدا یعنی که والیل اذا یسر خدا یعنی له ما فی السماوات خدایعنی…
خدا یعنی قسم برآسمانها
چکیده روی دست کهکشانه
کنار خانه ی پروانه رویید
خدا یعنی که رقص شاپرکها
خدا یعنی که هر چیزی از آغاز
خدا یعنی رکوع برگ بر باد
خدا یعنی که حتی مطلع الفجر
خدای مهربانم
27 فروردین 1393 توسط با اجازه خدا
:
در این سالی که در پیش است
نمی دانم چه تقدیری مرا فرموده ای ، لیکن
در آغاز طلوع روشن سالی که می آید
کمک کن تا رها سازم ز خود
من کوله بار یک هزار و سیصد و افسوس
یک هزار و سیصد و اندوه
خدایا مهربانم کن
تو چشمان مرا با نور خود بگشا
تو لبخند رضایت را عطایم کن
بفهمان زندگی زیباست.
خداوندا !
تو راه سبز ایمان را نشانم ده
تو نیکی پیشه ام فرما
که راه حق صبورانه بپیمایم
و هرگز من نباشم از زیانکاران
رفیقا ، مهربانا ، عاشقم فرما
مرا در رود پر مهر گذشتت شست و شو ده
تو پاکم کن ، قرارم ده.
کریما !
دستهای گرم و لبخندی عطایم کن
تو ای نزدیک تر از من به من
اینک مرا دریاب ، پناهم ده
تو ذکرت را عطایم کن
که با یادت دلم آرامش یابد.
حبیبا !
قدر دان خوبی ام فرما
تو ای گرداننده دلها و چشمانم
تو ای تدبیر بر هر روز و هر شامم
تو چرخاننده احوال این دنیا
بگردان حال من را سوی آن حالی که می دانی
تو آرامش عطایم کن.
خداوندا !
نمی دانم چه تقدیری مرا فرموده ای اما
برای مردمان خوب این وادی
عطا فرما
هزار امید
هزار و سیصد آگاهی
هزار و سیصد و هشتاد بهروزی
هزار و سیصد و هشتاد و نه لبخند زیبا را …
…
الهی آمین ای خدای مهربان آسمان ها و زمین
خانه خوب خدا
27 فروردین 1393 توسط با اجازه خدا
پیش از اینها فکر میکردم خدا خانه ای دارد میان ابرها مثل قصر پادشاه قصه ها خشتی از الماس وخشتی از طلا پایه های برجش از عاج وبلور بر سر تختی نشسته با غرور ماه برق کوچکی از تاج او هر ستاره پولکی از تاج او اطلس پیراهن او آسمان نقش روی دامن او کهکشان رعد و برق شب صدای خنده اش سیل و طوفان نعره توفنده اش دکمه پیراهن او آفتاب برق تیغ و خنجر او ماهتاب هیچکس از جای او آگاه نیست هیچکس را در حضورش راه نیست پیش از اینها خاطرم دلگیر بود از خدا در ذهنم این تصویر بود آن خدا بی رحم بود و خشمگین خانه اش در آسمان دور از زمین بود اما در میان ما نبود مهربان و ساده وزیبا نبود در دل او دوستی جایی نداشت مهربانی هیچ معنایی نداشت هر چه می پرسیدم از خود از خدا از زمین، از آسمان،از ابرها زود می گفتند این کار خداست پرس و جو از کار او کاری خطاست آب اگر خوردی ، عذابش آتش است هر چه می پرسی ،جوابش آتش است تا ببندی چشم ، کورت می کند تا شدی نزدیک ،دورت می کند کج گشودی دست، سنگت می کند کج نهادی پای، لنگت می کند تا خطا کردی عذابت می کند در میان آتش آبت می کند با همین قصه دلم مشغول بود خوابهایم پر ز دیو و غول بود نیت من در نماز و در دعا ترس بود و وحشت از خشم خدا هر چه می کردم همه از ترس بود مثل از بر کردن یک درس بود مثل تمرین حساب و هندسه مثل تنبیه مدیر مدرسه مثل صرف فعل ماضی سخت بود مثل تکلیف ریاضی سخت بود ***** تا که یکشب دست در دست پدر راه افتادم به قصد یک سفر در میان راه در یک روستا خانه ای دیدیم خوب و آشنا زود پرسیدم پدر اینجا کجاست گفت اینجا خانه خوب خداست! گفت اینجا می شود یک لحظه ماند گوشه ای خلوت نمازی ساده خواند با وضویی دست ورویی تازه کرد با دل خود گفتگویی تازه کرد گفتمش پس آن خدای خشمگین خانه اش اینجاست اینجا در زمین؟ گفت آری خانه او بی ریاست فرش هایش از گلیم و بوریاست مهربان وساده وبی کینه است مثل نوری در دل آیینه است می توان با این خدا پرواز کرد سفره دل را برایش باز کرد می شود درباره گل حرف زد صاف و ساده مثل بلبل حرف زد چکه چکه مثل باران حرف زد با دو قطره از هزاران حرف زد می توان با او صمیمی حرف زد مثل یاران قدیمی حرف زد میتوان مثل علف ها حرف زد با زبان بی الفبا حرف زد میتوان درباره هر چیز گفت می شود شعری خیال انگیز گفت…. ***** تازه فهمیدم خدایم این خداست این خدای مهربان و آشناست دوستی از من به من نزدیک تر از رگ گردن به من نزدیک تر….
