با اجازه خدا

تحصیل در دانشگاه با حفظ حجاب

استعداد عجیبی داشتند. زمان طاغوت در دانشگاه اصفهان در رشته ادبیات عرب، قبول شدند. دانشگاه، ایشان را با چادر راه نمی داد. اما حاج خانم از بس اصرار کردند، بالاخره موفق شدند با چادر سر کلاس بروند و رویشان را محکم می گرفتند. در اصفهان پیچیده بود که خانمی با نام ابطحی با چادر به دانشگاه می رود!

کمک به مستمندان ونقاط محروم

کمک های مردمی را خرج مستضعفین می کردند.

چند جا رفتیم حمام نداشتند (فیروزآباد، حدود 36 سال پیش) مردم اصلا نمی دانستند حمام چیست! حاج خانم به ارتشی ها می گفتند آجر بیاورید، تا حمام ها ساخته شدند. مردم خوشحال می شدند و چکار می کردند دور حاج خانم.

چند جا مسجد نداشتند که حاج خانم در ساختن آن کمک کردند. اطراف پیربکران، مدرسه ساختند. درآمد خودشان را هم برای این امور می گذاشتند. برای خودشان پولی نگه نمی داشتند. مردم پول و طلا می دادند. طلاها را می فروختیم و با پولش برای نیازمندان اسباب زندگیمی خریدیم.

اعتدلال حقیقی

شما باید یک الگو از این خانم ابطحی داشته باشید. انصافاً خانم ابطحی همه چیزشان خوب بود. آن مبارزه های قبل از انقلابشان، آن صبر و استقامتشان، آن هم در پیروزی بعد ازانقلاب. خانم وارسته ای بودند. نه تند بودند نه کند. آن حد توسط را همیشه حفظ می کردند

رسالت شاگردان

چیزی که برای همه شاگردان ایشان لازم است، مبانی حاج خانم ابطحی است. ایشان را نباید فراموش کنید. حداقل یک بار در روز باید اسمی از ایشان در مدرسه(علمیه حضرت فاطمه محدثه) برده شود. حتی من عقیده داشتم که اسم این مدرسه را هم شماها بگذارید«مدرسه ابطحیه». حالا همین اسمی هم که گذاشته اید خوب است اما به جای اسمی که نگذاشته اید، خود خانم ابطحی همیشه در مدرسه باشد.این امر خیلی اهمیت دارد.کاری بکنید که روح بزرگ خانم ابطحی همیشه در مدرسه حکم فرما باشد و به شماها دعا کند.

مهربانی و رأفت بر شاگردان

تلاش زیادی می کردندتا مردم علم بیاموزند. این کار را بر هر چیزی ترجیح می دادند. هر جا می فهمیدند که یک کتاب خوب اخلاقی هست، با هزینه خودشان برای ما تهیه می کردند. حتی پول اساتید کانون را هم خودشان می دادند.

ما را خیلی دوست داشتند. اگرجایی مهمانی بود، ما را با خودشان می بردند. ما را اصلا طرد نمی کردند. تا جایی که امکان داشت،مشکلاتمان را حل می کردند که مبادا درس را رها کنیم.

دوستدار علم

از جوانی تا پایان عمر به مسائل علمی پرداختند.نه تنها خود اهل علم بودند، بلکه برای کمک بهاهل علم و طلاب، از هیچ کوششی دریغ نمی کردند.برای آموزش علم، خیلی هزینه می کردند.بهترین علم هم، علم دین انسان است.

عاشق اهل بیت

حاج خانم ابطحی عاشق اهل بیت بودند. اسم امام حسین علیه السلام که می آمد،می خواستند قالب تهی کنند،

مثل ابر بهار در سوگ اهل بیت می گریستند.

خانم سیما ستار( از شاگردان حاج خانم ابطحی)اقامه کننده دین

حاج خانم ابطحی با تاسیس مکانی برای علم(مدرسه علمیه حضرت فاطمه محدثه) در اصل، اقامه علم کردند.

اقامه کردن یعنی زمینه فراهم کردن.

اصالت خانوادگی

پدر ایشان(آیت الله سیدمحمدابطحی مشهور به حاج آقا سده ای)، هم درس امام خمینی(ره) بودو امام خمینی(ره)، احترام زیادی برای پدر ایشان قائل بودند.پدربزرگ مادریشان(حاج میرزا صادق مدرس خاتون آبادی)نیز، استاد امام خمینی(ره) بودند.

خانواده همسرشان(سلطان العلمایی) هم خانواده عالمی بودند.

حجه الاسلام مهدی اژه ای(برادر شهیدعلی اکبراژه ای و خواهرزاده حاج خانم ابطحی)

اخلاص و تواضع

حاج خانم ابطحی فقط برای خدا کار می کردند.آن طور که شایسته بود، کسی ایشان را نشناخت.

مکان مخصوصی در مدرسه علمیه، برای نشستن خود،اختیار نکرده بودند؛ این هم از تواضعشان بود.

حاجیه خانم ابطحی در سال 1346 با بانو امین(ره) آشنا شدند. در یکی ازجلسات ، از حاج خانم امین اجازه صحبت می خواهند. بعد از بیانی شیوا، بانو امین با شگفتی و شعف می پرسند: از کجا به این علوم دست یافته اید؟! حاج خانم ابطحی می گویند: «الرَّحمن علّم القرآن».

از آن پس، هر روز قبل از سخنرانی بانو امین، ایشان سخنرانی می کردند.

حاج خانمبدرالسادات سلطان العلمایی(دختر بزرگ حاج خانم ابطحی)

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA :LatentStyles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

;quot;2 Zar";” lang="AR-SA"> علیه السلام در دعای ابوحمزه می فرماید: خدایا اگر اجلم برسد، من عملی ندارم که مرا به تو نزدیک کرده باشد.

کسی که خدا را خیلی دوست دارد، سحر بیدار می شود. اول محبت های خدا را به یاد می آورد بعد بی ادبی های خودش

را و عمری که سپری شد. بغض می کند و می گرید.

حضرت علی علیه السلام در دعای کمیل می فرماید: چه بسیار بدی که از من پوشاندی و چه بسیار بلایی که از من دفع

کردی.

خداوند مرگ و زندگی را آفرید تا شما را بیازماید. تا معلوم شود کدامیک از شما عبرت :» خلق الموت و الحیوه لیبلوکم «

می گیرد و بهترین عمل را، چه کسی انجام می دهد. چه کسی از مرگ دیگران به فکر جبران کوتاهی هایش می افتد. اگر

نماز قضا یا روزه قضا دارد، جبران می کند. اگر قرضی دارد، ادا می کند یا دلشکستگی دیگران را جبران می کند. السلام

علیک ایتها الصدیقه الشهیده.