نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روز
دانش‌آموزان عالم را همه دانا کند
ابتدا قانون آزادی نویسد بر زمین
بعد از آن با خونِ هفتاد و دو تن امضا کند
حسین علیه السلام از حقیقت پرده برداشت. یعنی به مردم گفت: ای کسی که به اندازه ی سر سوزنی به مردم ستم میکنی! تو در مسیری حرکت میکنی که در نهایت به ستم کردن به زندگی و آبرو و دین همه ی مردم میانجامد.
ای کسی که یک قدم از مسیر حق منحرف شده ای! به جایی خواهی رسید که به کشتن پسر دختر پیامبر راضی خواهی شد و یا در آن شرکت خواهی کرد.
ای کسی که به آنچه دربرابر تو رخ میدهد، بیاعتنایی و نسبت به حقی که در برابر تو پایمال میشود ساکت میمانی! در آینده به آبرو و جان مردم تجاوز میشود و ریختن خون دیگران جایز شمرده میشود و تو یا به آن خوشنودی یا در آن نقش داری یا در برابر آن ساکت میمانی. هیچ تفاوتی میان آن ها وجود ندارد و هیچ راه میانهای در کار نیست.
یا باید در راه هدایت حرکت کنی یا در راههای گمراهی، و چه بسیارند راههای گمراهی.
امام موسی صدر
همه برای خوابیدن قصه و داستان می گویند،
جانم به فدای حـسینـی که برای بیداریِ نسل ِ انسان، حماسه و روایتی ماندگار آفرید …
آه، … کربلا داستان دیگریست …
و آه … عباس … و آه … عاشورا …
=======================
صلی الله علیک یا أبا عبدالله …
صلی الله علیک یا أبا عبدالله …
صلی الله علیک یا أبا عبدالله …
راز جاودانگی امام حسین علیه السلام در آن است که تمام عشقهای کوچکتر را به پای بزرگترین عشقی که می توان متصور شد ریخت …
خدا
اگر در جامعه ای فقط یک حسین و یا چند ابوذر داشته باشیم هم زندگی خواهیم داشت هم آزادی هم فکر و هم علم خواهیم داشت و هم محبت هم قدرت و سرسختی خواهیم داشت و هم دشمن شکنی و هم عشق به خدا…
دکتر علی شریعتی
حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود.افسوس که به جای افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند.
دکتر علی شریعتی
این که حسین [علیه السلام] فریاد مى زند - پس از این که همه عزیزانش را در خون مى بیند و جز دشمن کینه توز و غارتگر در برابرش نمى بیند - فریاد مى زند که: «آیا کسى هست که مرا یارى کند و انتقام کشد؟» «هل من ناصر ینصرنى؟»؛ مگر نمى داند که کسى نیست که او را یارى کند و انتقام گیرد؟
این «سؤال»، سؤال از تاریخ فرداى بشرى است و این پرسش، از آینده است و از همه ماست و این سؤال، انتظار حسین را از عاشقانش بیان میکند و دعوت شهادت او را به همه کسانى که براى شهیدان حرمت و عظمت قائلند، اعلام مى نماید.
- دکتر شریعتی
دعای امام حسین در سحرگاه روز عاشورا
پس از نماز صبح روز عاشورا چشم امام علیه السلام به انبوه جمعیت لشکر دشمن افتاد و در مقابل خویش سیلى عظیم و موجى خروشان از دشمن را دید:
دستها را به سوى آسمان بلند کرد و این دعا را خواند:
اَللَّهُمَّ اَنْتَ ثِقَتىِ فى کُلِّ کَرْبٍ وَرَجائى فى کُلِّ شِدَّةٍ
وَاَنْتَ لِى فى کُلِّ اَمْرٍ نَزَلَ بِى ثِقَةٌ وَعُدَّةٌ
کَم مِنْ هَمٍّ یَضْعُفُ فِیهِ الفُؤادُ للّه
وَتَقِلُّ فیهِ الْحِیلَةُ
وَیَخْذُلُ فیهِ الصَّدیقُ وَیَشْمَتُ فِیهِ الْعَدُوُّ اَنْزَلْتُهُ بِکَ
وَشَکَوتُهُ اِلَیْکَ رَغْبَةً مِنِّى اِلَیْکَ عَمَّنْ سِواکَ فَکَشَفْتَهُ
وَفَرَّجْتَهُ فَاءنْتَ وَلِىُّ کلِّ نِعْمَةٍ وَمُنْتَهى کلِّ رَغْبَةٍ
خدایا! تو در هر غم و اندوه پناهگاه و در هر پیشامد ناگوار مایه امید من هستى
و در هر حادثه اى سلاح و ملجاء من
چه بسیار غمهاى کمرشکن که دلها در برابرش آب
و راه هرچاره در مقابلش مسدود مى گردد
غمهاى جانکاهى که با دیدن آنها دوستان ، دورى جسته و دشمنان زبان به شماتت مى گشودند،
در چنین مواقعى تنها به پیشگاه تو شکایت آورده و از دیگران قطع امید نموده ام و تو بودى که به داد من رسیده و این کوههاى غم را برطرف کرده اى
و از این امواج اندوه نجاتم بخشیده اى . خدایا! توئى صاحب هر نعمت و توئى آخرین مقصد و مقصود من.